رابطه کمال گرایی خودگرا و جامعه مدار با فرسودگی تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای انگیزش درونی و بیرونی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی  نقش واسطه­ای انگیزش درونی و بیرونی دانشجویان در رابطه میان کمال­گرایی خودگرا و جامعه­مدار با فرسودگی ­تحصیلی در دانشگاه فرهنگیان سمنان بود. روش: پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده­ها از نوع تحقیقات توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان سمنان در سال تحصیلی 95-1394 بود. شرکت‌کنندگان 240 نفر از دانشجویان (144 مرد و 96 زن) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه­ای نسبی انتخاب شدند. همه آزمودنیها مقیاس‌های کمال­گرایی، انگیزش تحصیلی و فرسودگی تحصیلی را تکمیل­کردند و داده‌ها  با روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته­ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که کمال­گرایی خود گرا رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارد. کمال­گرایی خودگرا به‌طور غیرمستقیم با میانجی­گری­ انگیزش تحصیلی درونی نیز با فرسودگی تحصیلی دانشجویان رابطه منفی نشان داد. همچنین کمال­گرایی جامعه مدار رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان داشت، اما اثر معناداری برای کمال­گرایی جامعه مدار در ارتباط با فرسودگی تحصیلی  با نقش واسطه ای انگیزش بیرونی بدست نیامد. نتیجه­گیری: می­توان نتیجه گرفت که عوامل شخصیتی مانند کمال گرایی خودگرا و انگیزش تحصیلی درونی تا حد زیادی می‌توانند فرسودگی تحصیلی را در دانشجویان دانشگاه تحت تأثیر قرار دهند.